Ultra-violet (Mor Ötesi) ışık insan gözünün algılayamadığı bir tür radyasyondur. Elektromanyetik spektrumun “görünmez” kısımlarından biridir. Işıyan enerji, nam-ı diğer radyasyon, pek çok kaynak tarafından ortaya çıkarılır: bir ampul, çatırdayan ateş ve yıldızlar, radyasyon saçan objelere birer örnektir. Saçılan radyasyonun türü nesnenin sıcaklığına bağlıdır. Mangalımızda yanarken kırmızı ışık saçan kömürler, sarı ışık saçan Güneşimizden; Güneşimiz ise beyaz ışık saçan başka yıldızlardan daha soğuktur.
Eğer bir nesneden saçılan ışıkları bir prizma yardımı ile bileşen renklerine ayırmaya kalkarsak; görebileceğimiz “görünür renkler” asıl spektrumun sadece çok küçük bir parçasını oluşturur. Görünür ışık maviden yeşile, yeşilden sarıya, sarıdan turuncuya, turuncudan kırmızıya belirgin yaklaşıklıklarla geçiş yapar. Kırmızı ışık en az enerjiye sahip olan türken; mavi ışık en çok enerjiye sahip olan türdür. “Görünür Işık” tan sonra kırmızı rengi infrared(kızıl ötesi) ve radyo radyasyonu takip eder. İnfrared ışığa UFO gibi ısınma araçlarıyla tanıdık olduğumuz kadar; radyo dalgalarına da televizyon ve radyolarımızdan aşikarız. Mordan sonra “Görünür Işık” ın ötesinde ultra-violet ışık, X-ışınları, ve gamma-ışınları bulunur. Yıldızlar tarafından saçılan bütün ultraviolet, X ve Gamma ışınları dünya atmosferi tarafından soğurulur. Bu yüzden Astro-2 gibi teleskopları uzaya göndererek yıldızlardan ve galaksilerden gelen ultraviolet radyasyonu ölçeriz. Evrendeki en sıcak ve en aktif nesnelerin çok çok büyük miktarda ultraviolet enerji saçtığı bilindiğinden beri pek çok bilim adamı ultraviolet ışığın görünmez aleminde çalışmayı ilgi çekici bulur.
Kaynak: http://www.scienceiq.com/ShowFact.cfm?ID=352rn
