3-D yazıcılar (3D Printers) gözlükten tıbbi araçlara kadar bir çok şeyi bilgisayarda oluşturulmuş 3d tasarımlar sayesinde herhangi bir kalıba ihtiyaç duyulmadan kolaylıkla üretebilmektedirler. Ancak bu yazıcılar şuana kadar uzay araçları için kullanışlı olamadılar. Bunun nedeni ise bu araçların farklı metallerin özelliklerine sahip tek parçalara ihtiyaç duymasıydı. Bugünlerde, NASA’nın Jet Propulsion Laboratuvarı (JPL) araştırmacıları tek parça üzerinde bir metal türünden farklı bir metal türüne veya alaşıma geçişe olanak sağlayan yeni bir yazım tekniği ile bunu sorun olmaktan çıkarıyorlar.
Bu durumu, JPL’de teknoloji uzmanı olan R. Peter Dillon bu araştırma sonuçlarının gelecekte materyal araştırmalarını değiştireceğini düşündüklerini belirterek bu teknikle oldukça geniş alanda potansiyel alaşımlar üzerine çalışmanın mümkün olduğunu belirtmektedir. Makina mühendisi John Paul Borgonia ise, geçmişte bu tarz geçişlere sahip gradyen metallerin oluşturulduğunu ancak NASA’da yapılan bu çalışmanın bir cisim üretme konusunda ilk olduğunu söylemektedir.
Böyle bir makina parçasına neden ihtiyaç duyulmaktadır? Farklı uçlarının farklı üzelliğe sahip olduğu bir metal cisme ihtiyaç duyduğunuzu düşünün. Örneğin bir uç oldukça yüksek bir erime noktasına sahip iken diğer uç düşük bir yoğunluğa shaip olabilir, başka bir uç mıknatıs özellikleri gösterirken diğer uç göstermeyebilir. Elbette bu parçalar ayrı ayrı yapılıp sonradan birleştirilebilir. Ancak özellikle gezegenler arası seyehat yapan uzay araçları için bu tarz uygulamalar iyi değildir. Bunun en önemli nedeni ise bu tarz sonradan birleştirilen parçalar yüksek zorlanma altında parçalanabilirler.
JPL bilim adamları bu sorunu çözmeye olanak tanıyan tekniği 2010 yılından beri geliştirmektedirler. Bu çalışmada JPL bilim adamlarının yanısıra, California Teknoloji Enstitüsü (Caltech) ve Pennsylvania Eyalet Üniversitesi’nden araştırmacılarda yer almaktadır.
Bu haberin kaynağı şu adreste yer alan basın bültenidir: http://www.jpl.nasa.gov/news/news.php?release=2014-247
Ayrıca ilgili çalışmanın sonuçları 19 Haziran’da Scientific Reports’da yayınlanmıştır. Çalışmada yer alan yazarlar: Douglas Hofmann, Scott Roberts, Joanna Kolodziejska, Andrew A. Shapiro, R. Peter Dillon, Jong-ook Suh, John-Paul Borgonia, Richard Otis, Zi-Kui Liu
