Yaklaşık beş yıllık süreçte astronomlar tarafından galaksimizin merkezinde yer alan ilginç bir cisme yönelik çalışmalar yürütülmekteydi. Bu beş yıllık periyot içerisinde bilinmeyen cismin galaksi merkezinde bulunan kara deliğe doğru ilerleyen, gaz bulutu olduğundan şüphe edilmekteydi.
Cisim üzerinde yapılan incelemeler UCLA’da görev alan astronomlar tarafından, kara deliğe en yakın olduğu an üzerinde yoğunlaştı. Astronomlara göre G2 olarak adlandırılan nesnenin ne olduğu hakkında artık net bilgiler elde edildi.
Galaksi Merkezinde Yer Alan İlginç Cisim
Andrea Ghez önderliğinde çalışmalarını yürüten ekip, G2’nin kara delik etrafında yörüngeye girmiş olan gaz ve tozlar tarafından örtülmüş binary yıldız çifti olduğunu söylüyor. Bu cismin hareket alanında kara deliğin devasa çekim kuvvetinin etkili olduğu ve hareketlerin kara delik tarafından yönlendirildiği belirtiliyor. Astrophysical Journal Letters bülteninde yayınlanan araştırma detaylarına göre G2 olarak adlandırılan cisim, hidrojen bulutu olsaydı kara delik etrafında parçalanacak ve kara deliğin mevcut durumunu etkileyecekti.
Ghez’e göre “ G2, yaşamayı bırakmış ve yörüngesinde ilerlemeye devam eden bir binary yıldız çifti”. Sıradan bir gaz bulutunun kara delikten etkilenmeden devam edebilmesi ise mümkün olarak görünmüyor. Bir kara delik doğrudan varlığını göstermese de yakınlarında yer alan yıldızlara uyguladığı etki nedeniyle varlığı tespit edilebilir.
Yine oldukça büyük olan kara delik etrafında diğer pek çok yıldızı gözleyen Ghez, G2’nin kara delik etrafında birleşen iki yıldızdan oluştuğunu söylüyor. Bu birleşmede kara deliğin devasa çekim gücüde etkili görünüyor. Ghez’e göre galaksimizde bulunan devasa yıldızların, yıldız çiftlerinden meydana geldiği düşünülüyor.
Araştırma Referansı
G. Witzel, A. M. Ghez, M. R. Morris, B. N. Sitarski, A. Boehle, S. Naoz, R. Campbell, E. E. Becklin, G. Canalizo, S. Chappell, T. Do, J. R. Lu, K. Matthews, L. Meyer, A. Stockton, P. Wizinowich, S. Yelda. DETECTION OF GALACTIC CENTER SOURCE G2 AT 3.8 μm DURING PERIAPSE PASSAGE. The Astrophysical Journal, 2014; 796 (1): L8 DOI: 10.1088/2041-8205/796/1/L8
Kaynak – Derleme: Bilimnedir
